Bir atleti güçlü kılan nedir? Acı çekme isteği mi? Acıyı gözardı etme yeteneği mi? Veya vücudu ve zihni çelik gibi yapan zorlayıcı antrenmanların birikmiş etkileri midir?
İsrail’de yapılmış bir çalışma, daha üst seviyede acı eşiğinin, sporculara dayanıklılık yarışlarında yardımcı olduğunu gözlemlemiştir.
Tel Aviv Üniversitesi, 19 triatleti ve 17 triatlet olmayan aktif bireyi incelemiş ve triatlet olan gruptakiler, Ironman’ler de dahil olmak üzere yılda en az 2 triatlona katılanlardan oluşurken, diğer gruptakiler ise koşan, yüzen ve sağlığını korumak için diğer branşlarda da spor yapıp yarışlara katılmayanlardan oluşuyormuş.
Bütün katılımcılar, bir kolları soğuk suyun içindeyken, diğer kolları sıcaklık veren bir cihazın yaydığı ısıya maruz kalmak da dahil birçok testten geçirilmişler. Testteki herkes aynı zamanda acı algılarına, acı korkularına ve stres algılarına dair bir anket de doldurmuşlardır.
Testler esnasında triatletler, diğer gruptakiler kadar acıyı tanımlamışlar fakat onlara göre acıya daha fazla dayanabildiklerini göstermişlerdir. Bu da, triatletlerin üst seviyelerde verim gösterebilmelerinin bir nedeninin de acıyı günlük sporculardan daha az hissetmeleri olduğu sonucunu çıkarmıştır.
Araştırmanın başındaki fizyoterapi Profesörü Defrin, triatletlerin yüksek eforda daha düşük acı hissettikleri, buna daha uzun süre dayanabildikleri ve kontrol grubundakilere göre bunu gözardı edebildiklerini belirtmiştir.
Bu bulgular, önceki araştırmaları da destekleyen şekilde bu tür sporcuların, dayanıklılık sporlarında daha fazla acı dayanımı olduğunu bir kez daha kanıtlamıştır.
Defrin, hem fizyolojik, hem de psikolojik etkenlerine dair çalışmasında düşük acı algısına atıfta bulunuyor. Gerçi bu net değildir, acaba sporcular daha az acı hissediyor oldukları için mi triatlon yapıyorlar, yoksa triatlonlara hazırlanıp yarıştıkları için mi daha az acı deneyimliyorlar?
“Fizyoloji ile psikolojiyi ayırmak gerçekten zordur ama genelde deneyim, her iki etkenin de toplamı olur.” diyor Profesör Defrin.