Noah Carver, 8 sezondur kros yarışlarına katılıyor.
Noah, okul takımında koşuya katılıp katılamayacağını ailesine sorduğunda, ailesi hiç tereddütsüz “evet” demiş.
Suzanne ve Richard Carver çifti için, çocuklarının görme engelli olması fark etmemiş, bunun üstesinden de gelmişler.
Noah’nın doğumda ciddi bir görme kaybına sebep olan bir durumu varmış fakat okula başladığında diğer çocuklar gibi olmak ve sportif faaliyetlere katılmak istemiş. Koşu branşında karar kılan Noah, daha çocukken Boston’da çocuklar için düzenlenen eğlence koşusuna katılmış.
Yine de egzersizlerini daima daha dikkatle yapmaya ihtiyacı var diyen annesi, boş alanda daha hızlı hareket edip, özgürlüğü hissetmesi için oğlunun bu fırsatı kucakladığını söylüyor.
Noah, “Adımlarımı daha aralıklı hale getirip, parmaklarımın üstünde olmaya odaklanırdım.” diyor.
Çünkü Noah, ömrü boyunca koşan birini görmemiş, bu yüzden hareketin mekaniğini öğrenmek zorlu bir süreç olmuş.
Babası Richard, “Göremiyorken, kollarını hareket ettirirken doğal bir şekilde koşmayı öğretmeye çalışmak zordu.” dedi.
Noah, “Eğlenceliydi, sadece ben ve babam bunu yapmaya alışkın değildik.” şeklinde cevap verdi.
Şimdi babasının boyuna yaklaşmış olan Noah, babasıyla her adımı beraber atabiliyor ve hem tempoları, hem de kol hareketleri eş zamanlı.
Yarışlar süresince, Richard oğlunun parkurda yön bulmasına yardım ederken, tempoyu kontrol altında tutması için elinden gelenin en iyisini yapıyor. Sürekli iletişimde olmaları, takılıp düşmeleri önleyememiş. Geçtiğimiz yıl Noah, şampiyona buluşmasında düşmüş.
“Kendini kaldırıp sadece koşmaya devam ediyor. Yaşam için bu bir metafor. Bir yeteneği öğreniyor ve bir koşucu olarak büyük bir hayat dersini öğreniyor, sadece devam etmek zorundasın.” diyor anne Suzanne.
Richard için oğluyla beraber koşabilmek bir keyifmiş.
Daha ne kadar devam edeceğini bilmiyorum çünkü büyüyor. O zamana kadar ona eşlik edeceğim. Bu, bizim camiada bir şaka. Ona, “Noah, bugün de babana kendini çektirecek misin?” diyorlar.
