Yaklaşan maratonumuz için faydalı olacak bayrak yarışımızın ilk etabını bitirmek için takım arkadaşımı beklerken durmuş geleceği yola bakıyordum. Turuncu formasına odaklanmış ona bakarken, arkadaşım Candace ve ben çiplerimizi değiştirene kadar caddenin karşısında ailemin bekliyor olduğunu bilmiyordum. Yolda süzülürken onlar ismimi haykırıyordu.
Yaklaşık 11km sonra, bitiş çizgisini geçerken ailemin bana tezahürat ettiğini duydum.
Ailem ve ben bazen yarış formamın üzerine ana sponsorlarım olarak kendi isimlerini koymamız gerektiğine dair şaka yapıyoruz.Bu bir şaka ama doğru da.
Üçüncü maratonumu henüz tamamladım. Bir maratona ilk defa hazırlandığımda, bunun ne tür bir yolculuk olacağına dair ne kendim, ne de ailemin bir fikri vardı. Fakat bu defa bu konuda cahil değildik ve hala ailemle yaşadığım için, ne zaman bir yarışa odaklansam, otomatik olarak ailem de buna odaklanıyordu.
Bu son antrenman döngüsü, hiç daha önce olmadığı kadar zamanımı ve enerjimi aldı. Son 3 ay için, haftada ortalama 80-95km mesafe koştum. Bu kadar koşu, kuvvet antrenmanları, esnetmeler, foam roller kullanımı da eklendiğinde, boş zamanımın ve enerjimin çoğunu aldı. Bu da diğer işler için daha az enerji ve zaman demek.
İşte tam da burada ailem dahil oluyor.
Yemeklerimin çoğunu annem pişirir. Koşularım ve iş zamanım arasında, azman gibi iştahımı memnun etmek için nadiren yeterli zamanım oluyor. Annem aynı zamanda antrenman ihtiyaçlarıma göre yemek menüsünü geliştirdi. Eğer annem şahane bir yemek pişirmediyse, protein içeceği ve ekmek arası fıstık ezmesi alternatifini kullanıyorum.
Atıştırmalıkların çoğunu yediğimde veya kalan yemekleri silip süpürdüğümde ailem nadiren şikayet eder.
Babam kahve fincanını, ben varil büyüklüğündeki kahve kabımı doldurduktan sonra doldurur.
Temizlik yapmak için enerjim veya zamanım kalmadığında ailem buna kızmaz. Annem, kileri benim için temizler ve odamı kapalı tutarım.
Abim, atım için gerekli eğitimi kendisi üstlenir. Aynı zamanda ona yardım edebileceğim zamanım olmadığında çiftlikle ilgili işleri kendi yapar.
Ben koşum hakkında konuştuğumda bütün ailem beni dinler. Koşu hkakında her zaman konuşabilirim. Onlar koşu kültürüyle yetişmemişler fakat antrenman sonrasında benim paylaşımlarımı dinlerler ve Koşucular için Anatomi kitabında okuduğum ve bana uyan ilginç bölümleri okuyup açıklarken beni yine dinlerler.
Ailem aynı zamanda antrenmanlarıma yeterince inanıyor, böylece onlarla yaşayıp, sağlık ve araba sigortası gibi konularda bana destek oluyorlar, ki ben de yarı zamanlı çalışıp antrenman yapabileyim.
Tabi bir maraton için Philadelphia’ya gidip bütün hafta sonlarını bana ayırabiliyorlar. Maratonlar, özellikle parkur boyu tezahürat etmesi mümkün olan yarışlar değildir. Fakat başlamadan önce beni destekleyip, bitiş çizgisinde yakalayıp eve arabayla geri götürüyorlar, böylece yeterince uyuyabiliyorum.
Bir başka maratona hazırlanmak için asla izinlerini istemedim, özellikle de mevcut yoğunluğumda. Ancak beni tamamiyle desteklediler. Onlar benim takımım ve başarıma daha iyi ortak olamazlardı.
