1982 Dünya Kupası’na damga vuran, FIFA’yı kural değişikliğine gitmeyi mecbur hale getiren, futbolun en utanç dolu günlerinden biri turnuvanın düzenlendiği İspanya’nın Gijón şehrinde yaşandı.
Son Dünya Kupası şampiyonu Batı Almanya’nın kalesinde sonraki yıllarda Fenerbahçe forması giyecek olan Schumacher, bir dönemler Beşiktaş’ı çalıştıran Brigel, santraforda Rummenigge ve teknik adam koltuğunda Galatasaray’ın iyi tanıdığı bir isim Jupp Derwall vardı. Kadro efsaneydi ve eleme grubunda 8’de 8 yapan panzerlerde özgüven tartışmasız tavandı. Batı Almanya’nın yer aldığı 2. gruptaki rakipleri Avusturya ve Şili’nin yanı sıra ilk kez Dünya Kupası’na katılan Cezayir’di.
Turnuvanın ilk maçı Batı Almanya ve Cezayir arasında oynanacaktı. Almanlar rahat, kazanacaklarına olan inançları tamdı. Hatta öyle ki, maç öncesindeki “purolarımızı yakıp öyle oynasak yine kazanırız” diyerek rakiplerini açıkça küçümseyen açıklamalarda bile bulunmuşlardı.
Her maç öncesi adetten olduğu gibi rakip takımın maçlarını izleme geleneğini bile es geçen teknik adam Derwal, “Cezayir maçını izlemeyi oyuncularıma teklif dahi edemem, bana gülerler” şeklinde talihsiz bir açıklama bile yapmıştı.
Maç başladığında gidişat hiç Panzerlerin tahmin ettiği gibi değildi. İlk yarı Cezayir’in dirençli oyunu ile golsüz sona erdi. Almanlar sert kayaya çarpmışlardı ve artık çok geçti. Saatler 54. dakikayı gösterdiğinde Cezayir ilk golünü efsane forvet Madjer’le bulmuştu bile. Dakika 67’de Rummenigge’nin beraberlik golü Almanya’yı umutlandırsa da bu sevinç 1 dakika sonra, o golün santrasının ardından yapılan atakla bozuldu. Başka gol sesi çıkmayınca Cezayir maçtan, 2-1’lik galibiyetle ayrıldı ve böylelikle bir Afrika takımı ilk kez bir Avrupa takımını yenmiş oldu.
Maçın ardından Alman basını, bu ağır ve imkansız olarak nitelendirdiği yenilgiyi Titanik benzetmeleriyle manşetlerine taşıdı. Herkes şok olmuştu, futbol otoriterleri bu yenilgiyi büyük bir rezillik olarak yorumluyordu.
Rezalet bunun neresinde diyebilirsiniz, haklısınız. Güçsüz bir takımın dönemin en güçlülerinden batı Almanya’yı yendiği maç, bir rezalet değil aksine bir mucizeydi. Cezayir muhteşem futboluyla panzerleri devirmiş, tüm gözleri üzerine çevirmişti. Ancak rezalet de tam olarak bu maçtan sonra yaşandı.
Tarihler 25 Haziran 1982 yılını gösterdiğinde İspanya’nın El Molinón Stadyumu’nda grubun son maçı olan Almanya – Avusturya maçı başlamak üzereydi. Cezayir bir gün önce Şili karşısından galibiyetle ayrılmış, Avusturya’yla eşit puana sahip takımın gruptan çıkması bu son maça bağlıydı. Avusturya’nın galip gelmesi ya da maçın berabere bitmesi durumunda Almanya kupalara veda edecek, Almanya’nın Avusturya’yı 3 farkla yenmesi durumunda ise Avusturya Dünya Kupası’ndan elenecekti.
İki takımın oyuncuları sahaya çıktığında taraftarlarda müthiş bir heyecan ve coşku vardı. Maç başlayıp, 10. dakikaya gelindiğinde ise Alman futbolcu Horst Hrubesch Avusturya ağlarını güzel bir golle havalandırdı. Buraya kadar her şey normaldi ancak o dakikalarda her iki takımın da fark ettiği bir şey oldu. Eğer bu maçı bu skorla bitirirlerse grubun Almanca konuşan 2 takımı da bir üst tura kol kola çıkabilecekti.
O saatten sahada futbola dair hiçbir şey yaşanmadı. Oyuncuların geri kalan 80 dakikalık sürede yaptıkları tek şey, yan paslarla top çevirmek ve zaman öldürmekti. Hatta öyle ki ARD televizyonu yorumcusu Eberhard Stanjek bu durumu protesto ederek maçın son 30 dakikasını anlatmayı reddetti, o gün tribünleri dolduran binlerce kızgın İspanyol taraftar ise oyunculara “dışarı, dışarı” tezahüratlarında bulundu. Oyunda gerçekten çaba harcayan tek isim Avusturyalı Walter Schachner oldu. Onun çabaları da yetersiz kaldı ve maç tam da istenildiği gibi 1-0 Batı Almanya’nın üstünlüğüyle tamamlandı.
Göstere göstere yapılan bu şikeye rağmen Batı Almanya ve Avusturya kol kola bir üst tura çıkarken, Cezayir tura ne yazık ki hiç hak etmediği bir şekilde veda etti.
Cezayirliler “Biz buradan başımız dik ayrılıyoruz ama aynısını Almanlar için kimse söyleyemez” siteminde bulunurken, Derwall “Sahaya futbol oynamaya değil turu geçmeye çıktık ve bunu da başardık.” diye kendini ve takımını savunduysa da pek inandırıcı olamadı. Sonraları FIFA’ya itiraz edildi ancak bu itiraz kabul görmedi ama halen uygulanan bir kuralın konulmasına sebep oldu.
Artık gruplarda oynanan son maçlar aynı gün ve aynı saatte oynanacaktı. Cezayir bu üzücü olayın intikamını alma fırsatını tam 32 yıl sonra 2014 yılında yine bir Dünya Kupası maçıyla yakaladı. Schürrie ve Mesut Özil’in golleriyle 2-0 geriye düşen Cezayir, son dakikada attığı 1 gole rağmen yenildi ve intikam yemeğini başka bir güne bırakmak zorunda kaldı.
